ਪੰਡਤ ਸ਼ਿਵਦਤ ਜੀ

ਪੰਡਤ ਸ਼ਿਵਦਤ ਜੀ

"ਗੋਬਿੰਦ ਰਾਏ" ਆਪਣੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਅਕਸਰ  "ਗੰਗਾ ਕੰਡੇ" ਹੀ ਖੇਡਦੇ ਸਨ। ਮੁੱਖ ਘਾਟ ਉੱਤੇ ਅਭਿਆਗਤਾਂ ਅਤੇ ਸਾਧੂ ਸੰਤਾਂ ਦਾ ਵੀ ਆਣਾ-ਜਾਣਾ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਘਾਟ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕ,ਇੱਕ ਏਕਾਂਤ ਸਥਾਨ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਰੁੱਖ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਇੱਕ ਰਾਮ–ਭਗਤ ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਵੀ ਹਰਰੋਜ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਥਾਂ ਤੇ ਆਪਣਾ ਆਸਨ ਜਮਾਂਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਜੋਤੀਸ਼ ਵਿਦਿਆ ਵਿੱਚ ਪਰੰਗਤ ਸਨ ਅਤ: ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਵੀ ਜਿਗਿਆਸੂ ਆਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜੀਵਿਕਾ ਸ਼ਰੱਧਾਲੂਵਾਂ ਦੀ ਦਕਸ਼ਿਣਾ ਵਲੋਂ ਚੱਲਦੀ ਸੀ। ਸ਼ਾਮ ਸਮਾਂ ਜਦੋਂ ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਛੁੱਟੀ ਪਾਂਦੇ ਤਾਂ ਪੂਜਾ–ਅਰਚਨਾ ਵਿੱਚ ਵਿਅਸਤ ਹੋ ਜਾਂਦੇ।ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਆਪਣੇ ਸਾਹਮਣੇ ਰਾਮ ਜੀ ਦੀ ਇੱਕ ਮੂਰਤੀ ਰੱਖਦੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਨੂੰ ਲੱਡੂਵਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਸਾਦ ਭੇਂਟ ਚੜਾਂਦੇ ਅਤੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਅਕਸਰ ਵਿਚਾਰ ਕਰਦੇ, ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਭਗਵਾਨ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਅਨੇਕ ਸਾਲ ਗੁਜਰ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਪਰ ਭਗਵਾਨ ਨੇ ਪ੍ਰਤੱਖ ਦਰਸ਼ਨ ਦੇਣ ਦਾ ਕਸ਼ਟ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਉੱਤੇ ਉਹ ਪਵਿਤਰ ਦਿਲੋਂ ਬਾਲ ਰੂਪ ਮੋਹਣੀ ਮੁਰਤੀ ਰਾਮਚੰਦਰ ਅਤੇ ਲਕਸ਼ਮਣ ਇਤਆਦਿ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਨੇਤਰ ਦ੍ਰਵਿਤ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਅਤੇ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਉਹ ਧਿਆਨ ਮਗਨ ਹੋ ਜਾਂਦੇ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਰਾਧਨਾ ਰੰਗ ਲਿਆਈ। ਬਾਲ ਗੋਬਿੰਦ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਾਲਕ ਖੇਡਦੇ–ਖੇਡਦੇ ਉੱਥੇ ਆ ਗਏ: ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂਨੇ ਚੁਪਕੇ ਵਲੋਂ ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਦੇ ਅੱਗੇ ਵਲੋਂ ਲੱਡੂਵਾਂ ਦਾ ਟੋਕਰਾ ਚੁੱਕਿਆ ਅਤੇ ਸਾਰਿਆ ਨੇ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਵੰਡ ਲਿਆ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਚਹਚਹਾਟ ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਨੇ ਸੁਣੀ ਉਹ ਸੁਚੇਤ ਹੋਏ ਪਰ ਬੱਚੇ ਉੱਥੇ ਖਾਲੀ ਪਟਾਰੀ ਛੱਡਕੇ ਹੁੜਦੰਗ ਮਚਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਚੱਲ ਦਿੱਤੇ। ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਭੱਜੇ ਪਰ ਉਹ ਛੂ–ਮੰਤਰ ਹੋ ਗਏ। ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਅਸ਼ਚਰਜ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਵੇਖਦੇ ਰਹਿ ਗਏ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਫੇਰ ਨਿੱਤ ਕਰਮ ਅਨੁਸਾਰ ਫਿਰ ਭਗਵਾਨ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨਾਂ ਦੀ ਇੱਛਾ ਲਈ ਅਰਦਾਸ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਹੋ ਗਏ ਉਦੋਂ ਗੋਬਿੰਦ ਰਾਏ ਫਿਰ ਆਪਣੀ ਟੋਲੀ ਦੇ ਨਾਲ ਆ ਗਏ ਅਤੇ ਫਿਰ ਮਠਿਆਈ ਦੀ ਪਟਾਰੀ ਚੁਕ ਲਈ, ਉਦੋਂ ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਦੀ ਸਮਾਧੀ ਭੰਗ ਹੋਈ ਉਹ ਲੱਗੇ ਛਟਪਟਾਨ। ਉਨ੍ਹਾਂਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਡਾਂਟ ਲਗਾਈ। ਪਰ ਗੋਬਿੰਦ ਰਾਏ ਬੋਲੇ: ਤੁਸੀ ਹੀ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਹੋ। ਜਦੋਂ ਅਸੀ ਆਉਂਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਤੀਰਸਕਾਰ ਪੂਰਨ ਸੁਭਾਅ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਨੇ ਬਾਲ ਗੋਬਿੰਦ ਨੂੰ ਧਿਆਨਪੂਰਵਕ ਵੇਖਿਆ: ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਅਚੰਭਾ ਹੋਇਆ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਗੋਬਿੰਦ ਰਾਏ ਜੀ ਰਾਮ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪਰਿਵਰਤਿਤ ਹੋ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਗੋਬਿੰਦ ਵਿੱਚ ਰਾਮ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਹੋਣ ਲੱਗੇ। ਉਹ ਪਰਮ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਰਸ ਵਿੱਚ ਤਰ ਹੋ ਗਏ। ਅੱਖ ਝਪਕੀ ਤਾਂ ਫਿਰ ਉਹੀ ਬਾਲਕ ਗੋਬਿੰਦ ਦੀ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ ਛਵੀ ਸਾਹਮਣੇ ਸੀ।ਪੰਡਤ ਸ਼ਰਧਾ ਵਲੋਂ ਭਰਕੇ ਦ੍ਰਵਿਤ ਨੇਤਰਾਂ ਵਲੋਂ ਗਦਗਦ ਹੋਕੇ ਨਤਮਸਤਕ ਹੋ ਵਾਰ–ਵਾਰ ਪਰਣਾਮ ਕਰਣ ਲਗਾ।